Таърих ва фарҳанги миллати бостонии мо ба забони модарӣ пайванди ногусастанӣ дорад. Яъне забон аст, ки тавассути он халқ ва миллати кӯҳанбунёди тоҷик таърих ва фарҳанги худро ба ҷаҳониён расондааст. Забон ҳамзамон бо пайдоиши инсоният ба вуҷуд омада, на танҳо василаи муошират ва алоқаи байни инсонҳо, балки воситаи баёни тафаккуру андеша ва абзори ифодаи фарҳангу таҷрибаи инсоният, ки дар садаҳои тӯлонӣ ҷамъ овардааст, маҳсуб мешавад. Забон таҷассумгари тарзи ҳаёт, расму русум, анъана ва дониши гузаштагон барои имрӯзиён аст.

Профессор Сайфиддин Назарзода бар ин назар аст, ки Тоҷикистонро аз гирдоби як ҷанги хонумонсӯз хиради азалии Эмомалӣ Раҳмон наҷот дод.
Директори Китобхонаи миллӣ, ки ахиран дар барномаи “Асолат”-и телевизиони “Сафина” суҳбат мекард, гуфт, ки «Мардуми тоҷик мардумест,  дар тамоми муддати таърихе, ки дар сарзамини худ зиндагӣ кардааст, ҳуҷуми бениҳоят зиёд ақвому халқҳои бегонаро дидааст.  Чунончӣ муҳаққиқи рус Николай Павлов дар китоби худ бо номи «Таърихи Туркистон» менависад: «Мардуми тоҷик аз ҳама мардуми сахтсаре ҳаст, ки агар ба ӯ андак имконият дода шавад, мисли мурғи Самандар аз нав эҳё мешавад».

Дар даврони авҷ гирифтани равандҳои ҷаҳонишавӣ, ки на танҳо забонҳо, балки миллатҳо аз байн рафта истодаанд, қавму миллате, ки аз таърих ва ташаккули забони хеш бархӯрдор нест, онро ҳимоя карда наметавонад. Боиси хушнудист, ки дар даврони бархӯрди забонҳо забони тоҷикиро сипарҳои устуворе дар мисоли забоншиносони донишманд дифоъ мекунанд.
Яке аз забоншиносони машҳури тоҷик доктори илмҳои филологӣ, профессор Сайфиддин Назарзода мебошанд. Хизматҳои номбурда барои пешбурди забони тоҷикӣ ва ҳимояи он аз унсурҳои бегона дар китобу мақолаҳо инъикос гардидааст. С. Назарзода ба омода намудани забоншиносони ҷавон майлу рағбати беандоза дошта

«Маҷмӯаи вожаву истилоҳоте, ки миллатҳои гуногуни ҷаҳон дар тӯли таърихи мавҷудияти худ сохта ва ба кор бурдаанд, оинаест, ки дар он шеваи зиндагии суннатӣ ва фарҳангу тамаддуни онҳо мунъакис гардидааст. Баррасии таърихи ташаккули истилоҳот бисёр лаҳзаҳои печидаи ҳаёти сиёсӣ ва иҷтимоӣ ва ҳатто дараҷа тараққиёти ин ва ё он соҳаро дар марҳилаҳои мухталифи шаклгирии миллатҳо равшан месозад. Ин луғоту истилоҳот дар ҳеҷ забон муддати дароз собит намемонанд. Ҳар андешаи нави маънавӣ ва ҳар падидаи тозаи моддӣ, ки дар ҷомеа пайдо мешавад, тағйирот ва дигаргуние дар низоми вожагон ва истилоҳоти ҷории забони он ҷомеа падид меоварад». Истилоҳ барои дарку фаҳми ин ё он соҳа нақши калидӣ дорад, ҳамзамон, заминаҳои

Истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон барои рушди имкониятҳои воқеии миллӣ ва суннатҳои азалии халқи тоҷик шароитҳои мусоиди иҷтимоиро фароҳам овард. Маҳз солҳои Истиқлол бо ташаббуси ҳамаҷонибаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми ҷабҳаҳои илму маориф ва фарҳанги миллии мо ба маротиб густариш ёфт. Забони адабии тоҷикии мо, ки дар ин айём ба забони  воқеии  давлатӣ табдил ёфтааст, ҳарчи бештар ба тамоми қишрҳои ҷомеаи имрӯза доман паҳн карда истодааст. Ба масъалаи таҳқиқу омӯзиши ин падидаи навин забоншиносони зиёди варзидаи мамлакат камар бастаанд, ки дар байни онҳо асарҳои таҳқиқотии