Таърихи куҳан ва сарвати бебаҳои илмиву фарҳангӣ ва адабии  миллати бостонии мо бар пояи  забони тоҷикӣ, ки дар даврони Рӯдакиву Фирдавсӣ бо номи забони форсии дарӣ ёд мешуд, бунёд ёфта ва дар тӯли  ҳазорсолаҳо наслҳои  гуногуни халқи моро  ба ҳам пайвастааст. Гузашта аз ин, маҳз ба ҳамин забон  осори аҷдодони бузурги мо – Рӯдакиву Фирдавсӣ, Синову Берунӣ, Хайёму Саъдӣ, Ҷалолиддини Балхиву Ҳофиз, Низомиву Бедил, Ҷомиву Ҳилолӣ ва даҳҳо мутафаккирони дигар дар ганҷинаи фарҳанги тамаддуни башарӣ сабт гардида ва ба ҷаҳониён муаррифӣ шудааст.

Ҷумҳурии Тоҷикистон   25-умин солгарди Истиқлолияти давлатии худро бо шукӯҳу шаҳомат пешвоз мегирад. Дар назди таърихи чандинҳазорсолаи сарнавишти миллати мо ин давра шояд аз лиҳози замони саҳифае беш набошад, вале аз лиҳози пешомади рӯйдоду ҳодисаҳо ва пайдо шудани чархиши бунёдӣ дар рушду нумӯи ин сарзамину ин миллати бостонӣ дар таърих назир надорад.

Тибқи назарияи роҳбарӣ, инсонҳо наметавонанд дар ҳама самт фаъол ва доно бошанд. Яке донандаи фалсафа ҳасту дигарӣ улуми дақиқ ва сеюмӣ на донандаи илму техника, балки оқилест, ки метавонад инсонҳоро вобаста ба тавону заковати худ ба самтҳо равона созад. Инсон агар як самтро донанд ва идора карда тавонанд, самтҳои дигаре, ки дар раванди кор пайдо мешавад ҳатман ба машварат, назар ва неруи дигарон эҳтиёҷ пайдо мекунад.

Директори Китобхонаи миллӣ профессор Сайфиддин Назарзода бо Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба унвони фахрии Корманди шоистаи Тоҷикистон сарфароз гардид.

Эътибор ва обрўи инсон арзишҳоеянд, ки ҳаргиз набояд онҳоро аз даст дод. 
Танҳо ду гурўҳ наметавонанд афкори худро иваз кунанд: девонагони бемористон ва мурдагони гўристон. Вин Дейр
Зиндагӣ шинохти худ нест, зиндагӣ барои сохтани худ аст. Б.Шоу 
Ҳеҷ вақт бадахлоқии касеро ба хотири симои зебояш таҳаммул макун! 
Бифаҳм, ки шикаст нуқтаи муқобили муваффақият нест, он қисмате аз муваффақият аст. 
Садама шуморо лаҳзае заиф ва як умр қавӣ мекунад.
Забондарозӣ нишонаи дасткўтоҳист.