Тибқи назарияи роҳбарӣ, инсонҳо наметавонанд дар ҳама самт фаъол ва доно бошанд. Яке донандаи фалсафа ҳасту дигарӣ улуми дақиқ ва сеюмӣ на донандаи илму техника, балки оқилест, ки метавонад инсонҳоро вобаста ба тавону заковати худ ба самтҳо равона созад. Инсон агар як самтро донанд ва идора карда тавонанд, самтҳои дигаре, ки дар раванди кор пайдо мешавад ҳатман ба машварат, назар ва неруи дигарон эҳтиёҷ пайдо мекунад.